WIND

Η αξιοποίηση του ανέμου είναι μια ταχέως αναπτυσσόμενη και οικονομικά αποδοτική Ανανεώσιμη Πηγή Ενέργειας, αλλά οι εδαφικές επιπτώσεις των αιολικών σταθμών συχνά παραβλέπονται ή υποτιμώνται. Ψηφιοποιήσαμε την κατάληψη γης (ή δέσμευση γης), δηλαδή την παραγωγή τεχνητής γης, η οποία προέρχεται από 90 αιολικούς σταθμούς στην Ελλάδα, οι οποίοι κατασκευάστηκαν μεταξύ 2002 και 2020 (1,2 GW). Βρήκαμε σημαντικές επιπτώσεις: οι αιολικοί σταθμοί δημιούργησαν 7729 m2/MW (3,5 m2/MWh) τεχνητής γης, διανοίχτηκαν 148 m/MW νέοι δρόμοι και διευρύνθηκαν 174 m/MW κατά μέσο όρο. Τα μοντέλα έδειξαν ότι ο αριθμός και το μέγεθος των ανεμογεννητριών, η απουσία άλλων υφιστάμενων υποδομών και η υψομετρική διαφορά στους νέους δρόμους πρόσβασης αύξησαν τη δημιουργία τεχνητής γης. Η υψομετρική διαφορά σε νέους και διευρυμένους δρόμους πρόσβασης αύξησε επίσης το απαιτούμενο μήκος των δρόμων. Οι νέοι αιολικοί σταθμοί στην Ελλάδα σχεδιάζεται να εγκατασταθούν σε μεγαλύτερα υψόμετρα και σε εδάφη που αντιμετωπίζουν μεγαλύτερους κινδύνους για τη διάβρωση του εδάφους και την εδαφική βιοποικιλότητα. Η γενική τάση στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι να χωροθετούνται λιγότεροι σταθμοί αιολικής ενέργειας σε ορεινές και δασικές εκτάσεις. Ωστόσο, το μοτίβο αυτό αντιστρέφεται σε αρκετές χώρες, ιδίως στη Νότια Ευρώπη. Μετά τον έλεγχο 28 πολιτικών και νομικών εγγράφων, διαπιστώσαμε ότι η αντιμετώπιση της κατάληψης γης προκύπτει έμμεσα από την παγκόσμια πολιτική, αλλά πιο άμεσα από την ευρωπαϊκή πολιτική μέσω πέντε μη νομικά δεσμευτικών εγγράφων και τριών οδηγιών. Ωστόσο, οι τρέχουσες ευρωπαϊκές ενεργειακές πολιτικές φαίνεται να συγκρούονται με τις πολιτικές διατήρησης της φύσης, με κίνδυνο να επιταχυνθεί στο μέλλον η κατάληψη γης. Η μελέτη παρέχει πληροφορίες για τη μείωση της κατάληψης γης κατά το σχεδιασμό και την κατασκευή σταθμών αιολικής ενέργειας. Υπογραμμίζουμε την ανάγκη για καλύτερη ποσοτικοποίηση της κατάληψης γης και την ενσωμάτωσή της στην πολύπλοκη διαδικασία του βιώσιμου χωροταξικού σχεδιασμού των επενδύσεων.